De Koloniale Wandeling
5. Sint Maarten, Sint Eustatius, Saba
(Sint Maartenpad)
In 2001 besloot de Amersfoortse gemeenteraad om drie paden op de Berg-Zuid te vernoemen naar de drie kleine Bovenwindse Caribische eilanden die nog steeds deel uitmaken van het Koninkrijk der Nederlanden: Sint-Maarten, Sint-Eustatius en Saba. Deze drie eilanden, west van Puerto Rico gelegen, kwamen in de eerste helft van de zeventiende eeuw in Nederlandse handen. Zij waren belangrijk voor de kaapvaart, slavenhandel en smokkelhandel in de 17de en 18de eeuw. Vooral Sint-Eustatius deed als ‘neutrale’ haven heel goede zaken tijdens de Amerikaanse vrijheidsoorlog (1775-1783). De hulp aan de Amerikanen kwam het eiland duur te staan.
(Tekst gaat door onder foto)
De Britten verwoesten Sint-Eustatius in de vierde Engelse oorlog (1780-1784). In de negentiende eeuw waren deze koloniën voor Nederland louter lastposten, waarin niet werd geïnvesteerd. Zij dienden vooral om Nederlands prestige als koloniale mogendheid hoog te houden. Opstanden van tot slaafgemaakten kon Nederland alleen om die reden niet over zijn kant laten gaan. In 1848 werd een opstand op Sint-Maarten neergeslagen ten koste van 4 tot 12 doden en 6 gewonden. Pas in 1863 werd de slavernij op de eilanden afgeschaft.
