Herdenkingstenen pad

12. Jan van der Heijdenstraat 19

hier woonde ELIAZAR PINTO
vermoord in Sobibor op 26-03-1944

Eliazar Pinto wordt geboren op 7 maart 1896 in Winschoten. Zijn ouders zijn Jakob Pinto, een herenboer met een stierenfokkerij, en Reina de Levie. Eli, die meestal Piet wordt genoemd, groeit op in een gezin van drie kinderen. Hij heeft een oudere broer, Jacques (Winschoten, 17 december 1894) en een jonger zusje, Sophia (Winschoten, 07 juli 1897). Het oudste kindje van vader Jakob en moeder Reina, ook Eliazar geheten (Winschoten, 16 augustus 1893) overleed toen het nog geen half jaar oud was, op 12 februari 1894.

Eliazar Pinto (Aangeleverd door Ronald van Gelder)

Vertegenwoordiger in Amersfoort

Piet wordt net als zijn vader veehandelaar en werkt bij zijn vader in het bedrijf. Op 31-jarige leeftijd trouwt hij met de dan 24-jarige Maria (Rie) Behr. Het huwelijk vindt plaats op 15 augustus 1927 te Assen. Na het faillissement van zijn vaders bedrijf wordt Piet in 1929 vertegenwoordiger voor de fietsenfabriek Jetta van zijn schoonvader. Het echtpaar is na hun huwelijk in Groningen gaan wonen en krijgt daar twee dochters, Jetty (1931) en Renée (1932). In 1938 verhuizen ze naar de Jan van der Heijdenstraat 19 in Amersfoort. Amersfoort is centraal gelegen, dat komt voor Piets werk als vertegenwoordiger goed uit. Bovendien woont zijn zus Sophia (Fie), met wie zijn gezin een sterke band heeft, met haar man Ee in Amsterdam. Piet is door de week elke dag op pad voor de fabriek, maar op zondag trekt het gezin onder leiding van Piet op de fiets de natuur in.

Ontsnapping mislukt

En dan dringt langzamerhand de oorlog hun leven binnen. In 1942 moeten alle Joden zich in Amsterdam melden. Piet is van plan hieraan gehoor te geven, hij ziet er niet tegenop in het oosten te gaan werken. Maar zijn vrouw Rie vertrouwt het niet en regelt een onderduikadres voor hun twee dochters. Zijzelf en Piet komen in een vies en overvol pension in Den Haag terecht. Na een inval worden ze opgepakt en naar een politiepost gebracht. Rie weet te ontsnappen, maar Piet wordt op 12 maart 1943 naar Kamp Westerbork gebracht. Een poging uit het kamp te vluchten mislukt. Op 23 maart 1943 wordt hij op transport naar Sobibor gezet. Bij aankomst op 26 maart wordt hij vermoord.

Overlevenden

Rie en de twee dochters Jetty en Renée verblijven op allerlei onderduikadressen en overleven de oorlog. Ook Piets moeder Reina, zijn zus Fie en haar man Ee komen de oorlog levend door, net als broer Jacques die in 1954 naar de Verenigde Staten emigreert.